Larissa in Paramaribo

Een nieuw avontuur 

Al een week hier in Paramaribo. Ik had eigenlijk niet het plan om een blog ofzoiets bij te houden maar eigenlijk is dat toch best wel leuk! :) Dus vandaarr is nu pas mijn eerste blog. 

 11 april 2017, de dag waar ik heel lang naar toe geleefd heb, is  eindelijk aangekomen. Gek genoeg had ik er op dat moment totaal geen zin in... Ik keek er heel erg tegen op eigenlijk, vooral tegen het moment van afscheid nemen. Rond 9 uur in de ochtend vertrokken we richting Schiphol met een omweg door Eindhoven om papa op te halen vanaf zijn werk. Vanaf toen kwam er echt een besef dat ik ze de komende drie maanden niet ga zien en heb ik onderweg naar Schiphol al traantjes gelaten.. Ik werd er ook wel een beetje stil van moet ik zeggen. Eenmaal op schiphol stonden Robbin en haar ouders op ons te wachten voor de check - in.
We hebben ingecheckt en kwamen bij de koffers. De ene koffer was 2 kilo te zwaar en moest ik gaan overladen naar de andere koffer waar eigenlijk ook niks meer bij paste.... echt wat een ellende was dat. Het duurde heel erg lang, en het werd maar niet goed en ik wilde niks thuis laten:'), ja ik ben zo'n iemand die altijd teveel mee neemt voor wat ik gaa gebruiken, maar ik wil gewoon keuze hebben, oke ;). Uiteindelijk weer terug bij de familie en vrienden en kwam het moment van afscheid nemen daar, ik moest meteen al huilen, want oooh wat ben ik daar slecht in. Toen we richting de douane gingen, riep er een mevrouw, of er passagiers naar Suriname gingen. Wij liepen daarheen, bleek het dat we 24 UUR vertraging hadden.... Ik dacht eerst van, is het een grap maar al snel bleek dat het serieus was. Wij kregen stress want onze familie was al weggelopen, en namen niet op. Hadden we eindelijk ingecheckt, koffers ingeleverd en afscheid genomen, en dannnnnn konden we weer terug naar huis... 

De volgende dag was het dan wel eindelijk zo ver, de vliegreis duurde voor mijn gevoel heeeeeel erg lang. Eindelijk geland moest je weer in de rij voor de paspoort controle en stond je te wachten bij de bagageband wat ook nog stressen was want onze koffers kwamen maar niet... Uiteindelijk waren we rond 11 uur bij ons huisje aan de Oranjelaan waar we nog 6 Belgische huisgenootjes hadden die allemaal in een ziekenhuis stage lopen. 

De volgende dag zijn we samen met een huisgenootje boodschappen gaan doen, de supermarkten zijn hier qua prijs te vergelijken met Nederland. De producten die ze importeren is erg duur, maar als je kijkt naar bijvoorbeeld Parbo bier (bier hier in suriname) betaal je 1,60 voor 1L. Wat niet te vergelijken is met Nederland is de taxi,  die is heel erg goedkoop hier! Ze betalen hier in SRD's , 1 euro is ongeveer gelijk aan 8 SRD. Ook zijn we onze goodiebag gaan ophalen bij het kantoor van SUforyou. 

14 april, goede vrijdag, bijna alles was dicht,  maar gelukkig was fietsen in suriname waar wij onze fietsen zijn gaan huren wel open. Tegenover fietsen in Suriname zit de palmentuin, heel erg leuk om door heen te lopen. De palmbomen  zijn zooooooooooo hoog!Na het bezoeken van de Palmentuin en Ford zeelandia was het Ons idee om naar huis te gaan fietsen maar dit was even iets anders geworden, het werd meer een rondje Paramaribo. We hebben denk ik wel 3 uur rondgefietst zonder dat we wisten waar we waren, waar we heen moesten en kwamen we met alle geluk twee huisgenootjes tegen die op weg waren naar hun stage die ons de weg hebben uitgelegd :) Jeeeej. Eenmaal thuis besloten we om te gaan eten bij de Waag, ook dat plan was gewijzigd want toen we aankwamen was er een besloten feest, en gingen we naar Jiji's waar je een fantastisch mooi uitzicht hebt. Voor 23 euro omgerekend hebben wij gegeten en gedronken, met zijn tweeën!!!!
's Avonds zijn we op stap gegaan bij club Tequila, een hele gezellig leuke club met vooral onze smaak qua muziek. Het stappen begint hier pas rond een uur of half 2/  2 uur maar eindigt ook pas om 6 uur/ half 7. 
 

Zaterdag, een relax dagje (een uitkater dagje dus ;) ), tot laat geslapen en later op de middag even naar het ziekenhuis gefietst waar we de komende drie maanden stage gaan lopen, zodat we weten waar en hoe we moeten fietsen, zodat we niet weeeeer 3 uur verdwalen. Het is ongeveer 10 minuutjes fietsen van ons huisje af.

Zondag, we gingen op onze eerste trip. We gingen dolfijnen spotten en kaaimannen vangen. Het was een erg leuke trip en super leuk om dit een keer mee te maken. Maar pas op voor de muggen, ik denk dat ik wel 50 tot 60 muggenbeten erbij heb gekregen, nou die muggen kunnen wel weer even vooruit met mijn bloed die ze lekker opgezogen hebben!!!!  Ook ben ik nog lekker van de heuvel afgevallen omdat je zo'n boot de heuvel moest opduwen maar die man (onze gids vanaf de kaaimannen) zei dat iedereen los moest laten en duwde vervolgens de boot verder maar wel mijn kant op waardoor de boot tegen mij aan kwam en ik van de heuvel viel. Heb ik weer Hahaha :')

Maandag, nog een vrije dag voor ons want het is tweede paasdag. Heel raar om niet bij je familie te zijn op deze dagen... Op zo'n moment dacht ik wel even van ahh, ik mis ze echt... 

Vanaf dinsdag begon onze stage dan echt aan de diakonessenhuis. Heel anders gaat het er hier aan toe. We kwamen aan en zaten in een zaal waar we met allemaal nieuwe stagiaires zaten en moesten we gaan zingen. Na het zingen gingen we bidden en vooral heeeeeeeel laanggggg wachten. Het wachten duurde echt voort heel lang en we kregen eindelijk onze afdeling. Interne geneeskunde, en misschien de tweede helft de kinderafdeling. 

Hoe gaat die uitspraak ook alweer?!!?!?,  in ieder geval dat Surinamers de tijd nemen, en dat is inderdaad zo.. Je merkt hier dat de manier van werken hier heel erg anders is als in Nederland, ze werken vergeleken met Nederland heel rustig.. Ook moet je in het begin vooral vertrouwen winnen. Wanneer je iets vraagt reageren ze er niet eens op. Je wordt echt aan je lot overgelaten. Je moet echt voor jezelf opkomen heb ik hier al geleerd in twee dagen. Je moet echt goed zeggen waar je voor staat.. Ik ben benieuwd in welke mate dit gaat afnemen, het negeren en het niet begeleiden. Ik was blij dat deze stage week erop zat want ik liep mezelf echt in de weg. Ik was koortsig en had diarree en grote vlekken op mijn benen. De vlekken zijn er overigens nog helaas...  Maar we maken er iets leuks van!! 

Oké het blijkt wel weer dat ik niet zo'n goede blogger ben, maar ik doe me best, misschien dat dit in de weken ook beter wordt? We gaan het zien, tot mijn volgende blog:) 

Liefs, 
Laris 

Foto's kun je hier bekijken :) : http://larissavanderloop.reislogger.nl/foto/nieuw-avontuur